φωτογράφησα τη δική σου τη μορφή
με του μυαλού μου τη μηχανή,
πόζες και φιλμάκια τα κρυψά καλά
σε μια βαθιά γωνιά
την ονόμασα γιατρειά.
Ετοιμάσου, χαμογέλα,
σε λίγο δε θα χω φωτισμό.
Μα τον ήλιο ξέρω
δε μπορείς να δεις
της ψυχής σου τα κελεύσματα
προσπαθείς να αγνοείς.
Το πες ενθουσιασμό,
το δες συναίσθημα απλό.
Ουρανοκατέβατη μου αλήθεια
ανούσια όλα πια
τη δάγκωσα και γω για τα καλά
δικά μου θέλω τα καλούπια τώρα πια
μιας και επενέβη η φθορά.
Μεθυσμένη μου λήθη
πρόσθεσε το στερημένο άλφα
να δούμε την αλήθεια.
Φοβάμαι και φοβάσαι
η μοίρα μας τύφλωσε στη ζάλη
τόσα τα κοινά που μας ενώνουν
τα κενά μας ανταμώνουν
Είμαστε Ένα
Ας τρέξουμε
Στο ουράνιο το Ένα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου