Το νεογνό

Συμπαθητική αμηχανία

σα τη ντροπή μικρού παιδιού

ανύπαρκτη η κακία

στα πιστεύω αυτουνού

κάτι σα νεοσσός

που δεν ξέκοψε απ’τη φωλιά

τα άλλα πέταξαν μακριά

φύγανε στη ξενιτιά

αυτό θα μείνει στη φωλιά

αναπολώντας τα παλιά

στίχοι τριγυρίζουν στο μυαλό του

χιλιοτραγουδισμένοι αγαπημένοι

μα δε του ανήκανε ποτέ

του ζητήσανε να τους υιοθετήσει

και αυτό τους είπε ναι

Θα τρέξουνε τα χρόνια

το ξέρει πια καλά

μα αυτό θα μείνει ίδιο

κι ας λένε πως κρύφτηκε ο ήλιος