Γνώριμη αντανάκλαση

Σ’ ένα σύνηθες δώμα

 περιορισμένος σ’ έναν φορτισμένο χώρο

τίποτα δε διαπερνά το μετά

σε πλημμυρίζει τώρα

 αύριο ξεχασμένο θα ναι,

σα να ξεκινά ο ποιητής

κάποιον άθλο ξέχασε

τι σου ξύπνησε;

τι σου θύμισε;

τη λησμονιά δε τη φοβάται,

 θα το ξαναβρείς άλλο μην ανησυχείς,

πίσω είναι και χαμογελά

 μαζί σου παίζει και γελά.

Μα αν το κατσουφιάσεις

θα αργήσει να φανερωθεί

κρύος καιρός μεγάλη προσμονή

 ουδέτερη η ώρα

να ταν καλό το φανερωθέν

 να σου πει το λυτρωθέν.

Χαρμόσυνο σινιάλο

 μα μυαλό γω δε βάζω.

Τι το θες το αμαρτηθέν

γύρευε το αληθέν.

Λανθάνουσα ιδιότητα θαρρείς πως έχεις

ήμερα τρέχουν τα άλογα

 στον ρου της λογικής,

τα συν και τα πλην μπερδεύονται

δέχεσαι τον κόσμο όπως είναι,

κίνηση ζωντάνια.

Ποια να ναι η αλήθεια

σα θα πέσω να κοιμηθώ

τι όνειρα άραγε θα δω; 

νότες σκέψεις

κάποιος μόλις τράκαρε,

αργά το βράδυ

τα πουλιά κοιμούνται;

σε τριάντα με σαράντα χρόνια

 θα χω βυθιστεί σε ύπνο

εσύ πού θα σαι;

σύντομη αντανάκλαση

 ξεχασμένη διαίσθηση

μπλε μου δωσαν την μελάνη

 σα τη θάλασσα

κάποιος σου προλόγισε τη ζωή

 στο χέρι σου βρίσκεται η αλλαγή

πάλι νησιά θα δεις σε όνειρο

το νόημα γνωστό σε κάποιους

μα η διάγνωση προβλέπει αμνησία